Pieter Huistra: Het was een krankzinnige wedstrijd. Om te beginnen wil ik zeggen dat we een geweldig team hebben. In de bus terug uit Den Haag hebben we al met elkaar afgesproken dat we veerkracht zouden hebben, de wil om te winnen en ruggengraat te zullen tonen. In het maken van een game plan op vrijdag en zaterdag en met veel passie en inzet zijn we er toch nog heel dichtbij gekomen.

Mijn collega-trainers, de materiaalmensen, de medische staf. Iedereen in de club die dichtbij het team staat. Iedereen is belangrijk geweest in wat we dit seizoen en vooral ook vandaag in Euroborg hebben laten zien. De ontwikkeling is er. We zijn beter geworden. En er ligt een basis om volgend seizoen mee door te kunnen.

Er is een jaar lang maximaal getraind, zonder gezeur en met een fit en fris gemoed. Maar het was nog niet voldoende om het succesvol te kunnen noemen door de beker te winnen of Europees voetbal te halen. We waren er twee keer (eerder tegen PSV red.) dichtbij en hebben afgesproken dat we het volgend jaar zeker willen halen.

Nog even kijkend naar de wedstrijd en de sfeer in de rust, gaf dat de enorme mentaliteit aan. Een aanpassing door Virgil van Dijk mee voorin te zetten, pakte erg goed uit. Een middenveld dat aanjoeg, de verdedigers die niets meer verliezen. Daar ben ik trots op. Met een man meer in de verlenging leek het toch op de krachten wegvloeiden. De voorzetten kwamen er nog wel, maar de nauwkeurigheid ontbrak. We kunnen niemand iets verwijten. Er rest me niks ADO succes te wensen in de Europa League en volgend jaar zijn de rollen omgedraaid!

John van den Brom. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nog niet helemaal bij ben. Bij 5-1 dacht iedereen natuurlijk dat we het al in the pocket hadden. Wij als trainers moeten dat beschermen. Door de valkuilen in te vullen en toe te lichten. Het was een open wedstrijd en bij 1-1 waren we eigenlijk weer bij het begin. Dat je in de tweede helft nog vier tegen krijgt en zelfs drie in het eerste kwartier, daar houd je eigenlijk geen rekening mee. Vanaf dat moment was het billenknijpen.

Het was een bizarre ontknoping. Een beslissende strafschop en de rode kaart in de slotfase. Met tien man in de verlenging hoop je alleen maar het te doorstaan. En dat was wel het moment dat het team de rug rechtte. We werden niet meer gevaarlijk, maar gaven ook niet zoveel weg. Je moet ook nog een beetje geluk hebben en dat hadden we.

Het mooiste van vandaag is dat we Europa ingaan, volgens mij voor het eerst sinds 1988. Of dat op basis van een heel seizoen verdiend is dat interesseert me nu helemaal niet. We hebben een team geformeerd, met staf en spelers er alles aan gedaan en het is een mooi proces. Ik ben trots op de clubleiding, de spelers en in het bijzonder op mijn assistent Bob Kootwijk. Een rasechte Hagenees gaat de club verlaten en het is mooi dat het gebeurt met het behalen van Europees voetbal.